de 4 fasen van ontwaken
Ontwaken uit het ego in de werkelijkheid bevat vier hoofdfasen:
1. Dualisme: is de conditie van heel het fysieke universum. De denkgeest gelooft in het domein van subject (onderwerp) en object (voorwerp), dus van een waarnemer en iets dat waargenomen wordt. Uitgaande van dit idee, lijkt het alsof er twee werelden zijn: de werkelijke wereld of God, en de illusoire wereld van het ego. In de wereld van het ego geloof jij dat er werkelijk een onderwerp of persoonlijkheid is, “jij” en “het voorwerp”, de buitenwereld met al zijn individuen in alle mogelijke situaties. De objecten waaruit de wereld bestaat worden dus gezien als onafhankelijk van jouw bestaan en onderhevig aan eventuele manipulatie door jou – met ‘jou’ wordt dan wel het lichaam bedoeld en het brein dat het schijnt te controleren. Meer nog, het lichaam en het brein dat jij denkt te zijn, schijnen door de wereld (via geboorte) veroorzaakt te zijn. Dit is de omgekeerde wereld!
Noodzakelijkerwijs is jouw houding tegenover God, dat Hij ergens buiten jou is. Jij bent er, én er is een God, schijnbaar van elkaar afgescheiden. God die werkelijkheid is, lijkt ver verwijderd en onbereikbaar. De wereld die daarentegen een illusie is, lijkt dichtbij en reëel te zijn. Zo lijken God en de boodschappen die van hem lijken te komen in conflict. Besef wel dat dit grotendeels onbewust is. Daarmee wordt bedoeld dat het schijnbaar een onafhankelijk bestaan heeft in de wereld, in plaats van in jouw eigen afgescheiden denkgeest. Zo wordt God gezien als vergevingsgezind én als wraakzuchtig. Hij is liefdadig én een moordenaar, kennelijk afhankelijk van zijn stemming. Dit mag dan een goede beschrijving zijn van het conflict in een dualistische denkgeest, het is geen goede beschrijving van God. Dit alles leidt tot oneindige eigenaardigheden, inclusief het bizarre idee dat God een rol zou spelen in het geven van instructies aan mensen om anderen te vermoorden om op die manier bepaalde landen en bezittingen te veroveren, of om bepaalde versies van recht van godsdienst te verspreiden in de rest van de wereld. De onzinnige tragedie van de dualiteit wordt normaal geacht in alle moderne samenlevingen, die zelf dan ook krankzinnig zijn.
1. Dualisme: is de conditie van heel het fysieke universum. De denkgeest gelooft in het domein van subject (onderwerp) en object (voorwerp), dus van een waarnemer en iets dat waargenomen wordt. Uitgaande van dit idee, lijkt het alsof er twee werelden zijn: de werkelijke wereld of God, en de illusoire wereld van het ego. In de wereld van het ego geloof jij dat er werkelijk een onderwerp of persoonlijkheid is, “jij” en “het voorwerp”, de buitenwereld met al zijn individuen in alle mogelijke situaties. De objecten waaruit de wereld bestaat worden dus gezien als onafhankelijk van jouw bestaan en onderhevig aan eventuele manipulatie door jou – met ‘jou’ wordt dan wel het lichaam bedoeld en het brein dat het schijnt te controleren. Meer nog, het lichaam en het brein dat jij denkt te zijn, schijnen door de wereld (via geboorte) veroorzaakt te zijn. Dit is de omgekeerde wereld!
Noodzakelijkerwijs is jouw houding tegenover God, dat Hij ergens buiten jou is. Jij bent er, én er is een God, schijnbaar van elkaar afgescheiden. God die werkelijkheid is, lijkt ver verwijderd en onbereikbaar. De wereld die daarentegen een illusie is, lijkt dichtbij en reëel te zijn. Zo lijken God en de boodschappen die van hem lijken te komen in conflict. Besef wel dat dit grotendeels onbewust is. Daarmee wordt bedoeld dat het schijnbaar een onafhankelijk bestaan heeft in de wereld, in plaats van in jouw eigen afgescheiden denkgeest. Zo wordt God gezien als vergevingsgezind én als wraakzuchtig. Hij is liefdadig én een moordenaar, kennelijk afhankelijk van zijn stemming. Dit mag dan een goede beschrijving zijn van het conflict in een dualistische denkgeest, het is geen goede beschrijving van God. Dit alles leidt tot oneindige eigenaardigheden, inclusief het bizarre idee dat God een rol zou spelen in het geven van instructies aan mensen om anderen te vermoorden om op die manier bepaalde landen en bezittingen te veroveren, of om bepaalde versies van recht van godsdienst te verspreiden in de rest van de wereld. De onzinnige tragedie van de dualiteit wordt normaal geacht in alle moderne samenlevingen, die zelf dan ook krankzinnig zijn.
2. Semi-dualisme: dit is de volgende leerstijl die je zult doormaken tijdens je terugweg naar God. Je zou dit kunnen omschrijven als een zachtaardiger, vriendelijker soort van dualisme, omdat de denkgeest begonnen is bepaalde ideeën te accepteren. En alweer maakt het geen verschil wat je godsdienst is. Hier zou onze denkgeest kunnen accepteren dat God Liefde is. Een eenvoudig idee als dit, indien het werkelijk wordt geloofd, zou een paar moeilijke vragen kunnen oproepen. Bijvoorbeeld: als God Liefde is, kan Hij dan ook onvolmaakt zijn? Indien God een Schepper is, zou Hij dan wraakzuchtig kunnen zijn tegen zijn schepping? Is jou antwoord hierop “natuurlijk niet”, dan is de sinds lang gesloten deur al een beetje open. In de staat van semi-dualisme is je denkgeest begonnen een deel van haar verborgen angst voor God te verliezen. Nu is God dus minder beangstigend voor jou. De primitieve vorm van vergeving is in jou ontkiemt. Je denkt nog wel steeds over jezelf als een lichaam, en God en de wereld schijnen nog steeds buiten jou te zijn, maar je vermoed nu dat God geen schuld heeft aan jouw situatie. Misschien was jij wel de enige die er was als er iets misliep in je leven. Perfecte liefde kan alleen verantwoordelijk zijn voor het goede. Dus al het andere moet ergens anders vandaan komen. Maar zoals je in de volgende leerstijl zult zien, is er niet zoiets als ergens anders!
3. Non – dualisme: om dit uit te leggen, zullen we een simpel voorbeeld geven. Maakt een boom al dan niet een geluid als hij midden in het bos omvalt en er is niemand om het te horen? Je kunt het niet bewijzen, dus blijven mensen er altijd over argumenteren. Wat denk je dat het antwoord is? Hier komt het…..Wat de boom doet is geluidsgolven uitsturen. Geluidsgolven, net als radiogolven zijn energiegolven en hebben dus een ontvanger nodig om gereproduceerd te worden. Er zijn een heleboel radiogolven die op dit moment door deze ruimte gaan, maar er is geen geluid, omdat er geen ontvanger is die erop afgestemd is. Het menselijk of dierlijk gehoor is de ontvanger. Als een boom midden in het bos omvalt, en er is niemand die het kan horen, dan maakt hij géén geluid. Geluid is geen geluid totdat je het hoort, net als een energiegolf niet stoffelijk lijkt te zijn tot je het ziet of voelt. Hierin zou duidelijk moeten zijn dat dualiteit een gezelschapsspel is. Meer nog, zonder dualiteit is er niets om een interactie mee te hebben. Er kan niets in een spiegel verschijnen, zonder dat er een beeld voor schijnt te staan, verbonden met een waarnemer om het te zien. Zonder dualiteit is er geen boom in het bos. Dualiteit is een illusie en als dit zo is dan is er niet alleen geen boom, maar ook geen universum. Zonder jou, als waarnemer is er geen universum. Dus logisch gesproken, als het universum niet echt bestaat, dan besta jij hier ook niet. Om de illusie van het bestaan werkelijk te maken, moet je de eenheid schijnbaar verdelen, en dat is precies wat je gedaan hebt. Het is allemaal maar een truc!
Als we nu de vraag stellen: “mét wat ben jij dan één?”, dan zullen de meeste mensen antwoorden: met God. Maar ze maken dan toch een vergissing door te veronderstellen dat zijzelf en dit universum in de huidige vorm door God geschapen werden. Dit is niet waar, het plaatst ons (de zoeker) in een positie waar zelfs als hij de denkgeest de baas wordt, hij nog steeds God niet op blijvende wijze zal bereiken. Hij zal eenheid bereiken met zijn denkgeest die de dualiteit creëerde, de keuzemakende denkgeest. Deze denkgeest is volledig buiten het systeem van tijd, ruimte en vorm. Dit is de logische consequentie van non-dualisme, maar het is nog steeds niet God! Het is in werkelijkheid een doodlopende straat of beter nog een doodlopend begin. Dit is de rede waarom we een verschil moeten maken tussen non-dualisme en puur non-dualisme.
Als we nu de vraag stellen: “mét wat ben jij dan één?”, dan zullen de meeste mensen antwoorden: met God. Maar ze maken dan toch een vergissing door te veronderstellen dat zijzelf en dit universum in de huidige vorm door God geschapen werden. Dit is niet waar, het plaatst ons (de zoeker) in een positie waar zelfs als hij de denkgeest de baas wordt, hij nog steeds God niet op blijvende wijze zal bereiken. Hij zal eenheid bereiken met zijn denkgeest die de dualiteit creëerde, de keuzemakende denkgeest. Deze denkgeest is volledig buiten het systeem van tijd, ruimte en vorm. Dit is de logische consequentie van non-dualisme, maar het is nog steeds niet God! Het is in werkelijkheid een doodlopende straat of beter nog een doodlopend begin. Dit is de rede waarom we een verschil moeten maken tussen non-dualisme en puur non-dualisme.
4. Puur non-dualisme: Niettemin is er nog een ander stap vereist waar de denkgeest die de illusie heeft gemaakt volledig tegen zichzelf kiest en ten gunste van God. Het universum bestaat niet op geen enkel niveau, er bestaat alleen puur Geest. Dat is iets dat bijna niemand wil leren. Het is voor iedereen op een onbewust niveau angstaanjagend omdat het vereist dat we nu en voor altijd onze individualiteit of persoonlijke identiteit loslaten. Het is niet alleen zo dat je hier niet bent, maar dat je niet eens bestaat op individuele wijze – niet op welk niveau dan ook. Er is geen afgescheiden of individuele denkgeest. Er is alleen God!
Als we het hebben over de terugkeer naar de werkelijkheid van God, kunnen we niet anders stellen dat God én jij (in het ego) niet allebei bestaan. Dat is onmogelijk. Jouw universum (het ego) en God kunnen niet tegelijk bestaan. De twee sluiten elkaar uit. Je zult moeten kiezen. Er is echter geen haast bij, want tijd bestaat niet. Het is niet eenvoudig maar wel mogelijk. De Heilige geest zou je geen uitweg bieden als die niet haalbaar zou zijn. Je zult van tijd tot tijd angst hebben om je identiteit te verliezen. Daarom stelden we in het begin dat je in werkelijkheid niets opgeeft in ruil voor alles! Het zal je wel bereidwilligheid, doorzettingsvermogen en veel mind training kosten voordat je daar vertrouwen in hebt.
Het non-dualisme laat ons zien dat wat je ziet niet de waarheid is. Als de waarheid er niet is, hoe kun je het dan beoordelen? Wanneer je het kunt beoordelen verleen je het werkelijkheid. Maar hoe kun je iets beoordelen en er werkelijkheid aan toekennen als het niet bestaat? En als het er niet is, waarom zou je het dan moeten verwerven, of er oorlog over voeren, of het heiliger en meer waardevol verklaren dan iets anders? Hoe kan het ene stukje land op aarde belangrijker zijn dan het andere? Waarom zou het iets uitmaken wat er in de illusie gebeurt, tenzij je die illusie een macht hebt verleend die het niet heeft, en niet kan hebben? Hoe kan het van belang zijn wat voor resultaat er uit een bepaalde situatie resulteert tenzij je van de situatie een vals idool hebt gemaakt? Waarom is Tibet belangrijker dan welke andere plaats op aarde?
Het doet er niet toe wat voor acties je al of niet onderneemt in deze wereld – hoewel jouw manier van zien en de houding die jij aanneemt als je iets moet ondernemen er wél toe doen. Zolang je schijnt te bestaan in deze wereld van veelvuldigheid (illusie) zul je natuurlijk enige tijdelijke aardse bezorgdheden hebben, je mag je wereldse behoeften niet veronachtzamen. Jouw ervaring is dat je “hier” bent. Er is een manier om door het leven te gaan en veel van dezelfde dingen te doen die je altijd zou doen, maar nu doe je ze niet meer alleen, Christus en de Heilige Geest staat altijd naast je. En zo leer je dat je nooit meer alleen bent. Je moet wel praktisch blijven en voor jezelf zorgen. Weet dat je échte baas (je Goddelijke of Hogere Zelf) niet van deze wereld is. Als je je eigen zaak wilt hebben en de baas wilt lijken te zijn, dan is dat ook prima. Regel het op de best mogelijke manier die jouw innerlijke leiding jou aangeeft. Zorg voor jezelf. Het is je geestelijke houding die telt en niet wat je lijkt te doen. Uiteindelijk zul je alles wat je in de illusie doet om in je levensonderhoud te voorzien, gaan zien als een illusie om je te ondersteunen in de illusie, zonder de illusie zelf te ondersteunen.
Met een levenswijze van non-dualisme verschaf je jezelf de mogelijkheid om al je oordelen en al je geloofs-instellingen in twijfel te trekken. Dan realiseer je je dat er geen onderwerp en voorwerp meer is, maar alleen EENHEID. Leer het verschil zien tussen het één-zijn met de denkgeest die zich schijnbaar van God heeft afgescheiden, en één-zijn met God. De denkgeest moet naar God terugkeren. Uiteindelijk is de denkgeest ook een illusie. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat als er alleen éénheid is, dat wat er verder ook maar schijnt te bestaan een verzinsel moet zijn – en dit is een kwestie waarover geen enkele leer tot voor kort een bevredigend antwoord heeft geformuleerd - het moet verzonnen zijn om een goede reden. Daarom in plaats van de wereld en alles wat er deel van uitmaakt te beoordelen en te veroordelen, zou het meer behulpzaam zijn om te vragen wat je erin zag om dit allemaal te verzinnen.
Dat brengt ons bij de houding van Christus, hij heeft een bewustzijn van puur non-dualisme, het einde van de rit, het laatste stadium. Je moet in gedachten houden dat elk van de vier primaire leerstijlen op zichzelf lange wegen zijn, en soms zul je als een pingpongbal daartussen heen en weer stuiteren. De Heilige Geest zal je onderweg, wanneer je zijn hulp vraagt, corrigeren en je weer op het juiste pad zetten. Voel je niet slecht als je tijdelijk de weg kwijtraakt. Er is niemand die ooit op deze aarde heeft rondgelopen, inclusief Jezus, die niet op een of andere manier voor de verleiding is gezwicht. De mythe van een perfect leven te leiden in je gedragingen is zelf ondermijnend en onnodig. Alles wat je nodig hebt is de bereidwilligheid om correctie te aanvaarden.
Puur non-dualisme erkent de autoriteit van God zo volledig dat het alle psychologische waarde en hechtingen aan alles wat niet van God is, laat varen. Alles wat van God komt is precies zoals het moet zijn. Als God volmaakt en eeuwig is, is per definitie alles wat Hij schept ook volmaakt en eeuwig. Aangezien niets in de illusoire wereld volmaakt en eeuwig is, was Jezus in staat om de wereld te zien voor wat hij was, NIETS. Maar Hij wist ook dat hij daar verscheen om een reden, en dat de illusoire wereld een truc was om de mensen van de waarheid van God en Zijn Koninkrijk weg te houden.
De Heilige Geest corrigeert jou altijd, net als een navigator of computer die voortdurend onderweg de koers van het vliegtuig bijstelt. Wat je ook schijnt te doen of op wat voor niveau van geestelijk bewustzijn je ook schijnt te zijn, het is misschien mogelijk om God te negeren, maar het is nooit mogelijk om Hem te verliezen. Het vliegtuig wijkt altijd van zijn koers af, maar door continu te blijven corrigeren komt het uiteindelijk op zijn bestemming. Je kunt het niet verknoeien, ook al zou je het proberen. De vraag is alleen: hoelang wil je je lijdensweg nog verlengen?
Reine
Als we het hebben over de terugkeer naar de werkelijkheid van God, kunnen we niet anders stellen dat God én jij (in het ego) niet allebei bestaan. Dat is onmogelijk. Jouw universum (het ego) en God kunnen niet tegelijk bestaan. De twee sluiten elkaar uit. Je zult moeten kiezen. Er is echter geen haast bij, want tijd bestaat niet. Het is niet eenvoudig maar wel mogelijk. De Heilige geest zou je geen uitweg bieden als die niet haalbaar zou zijn. Je zult van tijd tot tijd angst hebben om je identiteit te verliezen. Daarom stelden we in het begin dat je in werkelijkheid niets opgeeft in ruil voor alles! Het zal je wel bereidwilligheid, doorzettingsvermogen en veel mind training kosten voordat je daar vertrouwen in hebt.
Het non-dualisme laat ons zien dat wat je ziet niet de waarheid is. Als de waarheid er niet is, hoe kun je het dan beoordelen? Wanneer je het kunt beoordelen verleen je het werkelijkheid. Maar hoe kun je iets beoordelen en er werkelijkheid aan toekennen als het niet bestaat? En als het er niet is, waarom zou je het dan moeten verwerven, of er oorlog over voeren, of het heiliger en meer waardevol verklaren dan iets anders? Hoe kan het ene stukje land op aarde belangrijker zijn dan het andere? Waarom zou het iets uitmaken wat er in de illusie gebeurt, tenzij je die illusie een macht hebt verleend die het niet heeft, en niet kan hebben? Hoe kan het van belang zijn wat voor resultaat er uit een bepaalde situatie resulteert tenzij je van de situatie een vals idool hebt gemaakt? Waarom is Tibet belangrijker dan welke andere plaats op aarde?
Het doet er niet toe wat voor acties je al of niet onderneemt in deze wereld – hoewel jouw manier van zien en de houding die jij aanneemt als je iets moet ondernemen er wél toe doen. Zolang je schijnt te bestaan in deze wereld van veelvuldigheid (illusie) zul je natuurlijk enige tijdelijke aardse bezorgdheden hebben, je mag je wereldse behoeften niet veronachtzamen. Jouw ervaring is dat je “hier” bent. Er is een manier om door het leven te gaan en veel van dezelfde dingen te doen die je altijd zou doen, maar nu doe je ze niet meer alleen, Christus en de Heilige Geest staat altijd naast je. En zo leer je dat je nooit meer alleen bent. Je moet wel praktisch blijven en voor jezelf zorgen. Weet dat je échte baas (je Goddelijke of Hogere Zelf) niet van deze wereld is. Als je je eigen zaak wilt hebben en de baas wilt lijken te zijn, dan is dat ook prima. Regel het op de best mogelijke manier die jouw innerlijke leiding jou aangeeft. Zorg voor jezelf. Het is je geestelijke houding die telt en niet wat je lijkt te doen. Uiteindelijk zul je alles wat je in de illusie doet om in je levensonderhoud te voorzien, gaan zien als een illusie om je te ondersteunen in de illusie, zonder de illusie zelf te ondersteunen.
Met een levenswijze van non-dualisme verschaf je jezelf de mogelijkheid om al je oordelen en al je geloofs-instellingen in twijfel te trekken. Dan realiseer je je dat er geen onderwerp en voorwerp meer is, maar alleen EENHEID. Leer het verschil zien tussen het één-zijn met de denkgeest die zich schijnbaar van God heeft afgescheiden, en één-zijn met God. De denkgeest moet naar God terugkeren. Uiteindelijk is de denkgeest ook een illusie. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat als er alleen éénheid is, dat wat er verder ook maar schijnt te bestaan een verzinsel moet zijn – en dit is een kwestie waarover geen enkele leer tot voor kort een bevredigend antwoord heeft geformuleerd - het moet verzonnen zijn om een goede reden. Daarom in plaats van de wereld en alles wat er deel van uitmaakt te beoordelen en te veroordelen, zou het meer behulpzaam zijn om te vragen wat je erin zag om dit allemaal te verzinnen.
Dat brengt ons bij de houding van Christus, hij heeft een bewustzijn van puur non-dualisme, het einde van de rit, het laatste stadium. Je moet in gedachten houden dat elk van de vier primaire leerstijlen op zichzelf lange wegen zijn, en soms zul je als een pingpongbal daartussen heen en weer stuiteren. De Heilige Geest zal je onderweg, wanneer je zijn hulp vraagt, corrigeren en je weer op het juiste pad zetten. Voel je niet slecht als je tijdelijk de weg kwijtraakt. Er is niemand die ooit op deze aarde heeft rondgelopen, inclusief Jezus, die niet op een of andere manier voor de verleiding is gezwicht. De mythe van een perfect leven te leiden in je gedragingen is zelf ondermijnend en onnodig. Alles wat je nodig hebt is de bereidwilligheid om correctie te aanvaarden.
Puur non-dualisme erkent de autoriteit van God zo volledig dat het alle psychologische waarde en hechtingen aan alles wat niet van God is, laat varen. Alles wat van God komt is precies zoals het moet zijn. Als God volmaakt en eeuwig is, is per definitie alles wat Hij schept ook volmaakt en eeuwig. Aangezien niets in de illusoire wereld volmaakt en eeuwig is, was Jezus in staat om de wereld te zien voor wat hij was, NIETS. Maar Hij wist ook dat hij daar verscheen om een reden, en dat de illusoire wereld een truc was om de mensen van de waarheid van God en Zijn Koninkrijk weg te houden.
De Heilige Geest corrigeert jou altijd, net als een navigator of computer die voortdurend onderweg de koers van het vliegtuig bijstelt. Wat je ook schijnt te doen of op wat voor niveau van geestelijk bewustzijn je ook schijnt te zijn, het is misschien mogelijk om God te negeren, maar het is nooit mogelijk om Hem te verliezen. Het vliegtuig wijkt altijd van zijn koers af, maar door continu te blijven corrigeren komt het uiteindelijk op zijn bestemming. Je kunt het niet verknoeien, ook al zou je het proberen. De vraag is alleen: hoelang wil je je lijdensweg nog verlengen?
Reine
