OMKERING IN ONZE WAARNEMING

1. Het is overduidelijk dat beslissingen van onze denkgeest afkomstig zijn en niet van ons lichaam. Als ziekte slechts een verkeerde aanpak is om problemen op te lossen, dan is dat een beslissing. En als dat een beslissing is, dan is het onze denkgeest en niet ons lichaam dat deze beslissing neemt. De weerstand om dit te erkennen is enorm, omdat het bestaan van de wereld zoals wij die waarnemen, afhangt van de keuze of beslissing die wij nemen. Termen als instincten, reflexen en dergelijke, zijn pogingen om aan het lichaam emoties prikkels toe te kennen. Ze doen niets meer dan het probleem vaststellen of omschrijven. Ze lossen het niet op.

2. Aanvaarden dat de ziekte een beslissing is van de ego-denkgeest, ter wille van het doel waarvoor het ego het lichaam gebruiken wil, is de basis van genezing. Dit geldt voor genezing in elke vorm: een zieke beslist dat dit zo is, en hij herstelt. Als wij tegen herstel kiezen, zullen wij niet kunnen genezen. We kunnen ons afvragen: wie is hier de dokter? Alleen de denkgeest van de zieke zelf. Wij beslissen wat het resultaat zal zijn, of beter gezegd, alléén wij kunnen ons lichaam genezen door de beslissing te nemen dat het lichaam een deel van het ego is, vergankelijk, een vergissing in je denkgeest, een illusie dus! Geneesmiddelen lijken ons voor een bepaalde tijd te helpen, maar ze geven slechts vorm aan onze eigen keuze. Wij kiezen ze om onze verlangens in een tastbare vorm te gieten. Dat is precies wat deze middelen doen, onze verlangens bevredigen dat ze zouden helpen ons te genezen, maar genezen kunnen ze niet zonder het inzicht dat wij niet het ego maar de Enige Schepping Van God zijn.

3. De enige vereiste voor deze omkering in de waarneming is simpelweg deze: de erkenning dat ziekte iets van de denkgeest is, en niets meer met het lichaam te maken heeft. Wat kost deze erkenning? Het kost ons de verlossing in deze wereld, want het zal nooit meer zijn alsof de wereld over onze denkgeest heerst. Met deze erkenning wordt de verantwoordelijkheid geplaatst waar ze thuishoort: niet bij de wereld maar bij ons, diegene die naar de wereld kijkt en haar ziet zoals ze niet is. Wij kijken dan naar wat wij verkiezen te zien. Niets meer en niets minder. De wereld doet ons niets aan. Wij dachten alleen dat het wel zo was. Hierin ligt de bevrijding van zowel schuld als ziekte, want die zijn één en hetzelfde.

4. Met dit idee verdwijnt pijn voorgoed en ook de verwarring over de schepping. Plaats oorzaak en gevolg in één opzicht in hun juiste volgorde, en wat je geleerd hebt zal de wereld transformeren. De overdrachtswaarde van één juist idee, kent geen einde en geen grens. Het eindresultaat van deze les is de herinnering aan God. Wat betekent ziekte, pijn, schuld, rampspoed en alle lijden nu? Omdat ze, door de juiste keuze in je denkgeest geen bedoeling hebben, verdwijnen ze en met dit alles verdwijnen ook alle gevolgen die ze schijnen veroorzaakt te hebben.

                                                                                                                                                                                                                                                          Reine