ontwaken

Ik liet jou geloven dat er iets is buiten jou
en dat je dat dan nodig had.
Dat je anders niet kon leven.
Dat was niet waar.
Maar ik kon het je doen geloven, 
omdat jij je Ware Zelf vergeten was.
Ik was er om jou terug te werpen in de droom,
om je eindelijk te laten zien dat ik zo onwaardig en bespottelijk ben,
zo klein en ingeperkt, zo bedorven en decadent.
Ik moest je verhinderen dat je zou herinneren  Wie je ook weer werkelijk was.

Tot die tijd kwam ik heel geloofwaardig op je over.
Je geloofde het als ik zei dat je niet veel waard was,
en dat je daar tegen moest vechten.
Ik liet je presteren en jezelf keer op keer bewijzen.
Wat was je dan moe en werd je ziek van al die moeite.
Er waren dan momenten dat je me bijna losliet  en voor die Heilige koos.
Maar dan was de nood toch zo hoog dat je bijna tegen mij zei:
Barst maar, ik geef het op, verdwijn!
Maar ja, als je weer beter werd geloofde je toch snel weer mijn influisteringen,
en begon je terug van voren af aan.
Je eeuwige energie ondermijnend uit ongeloof in jezelf.

Op zo’n moment geloofde je dat je de kracht niet had
Dat je geld en een liefdevolle partner nodig had om heel te zijn.
Dat je ongelooflijk je best moest doen
want je voelde je klein, verdrietig, verloren en onwaardig.
Oh, wat heb ik je emotioneel gemaakt, getreiterd en gepest.
Ik verslaafde je aan veel genoegens.
Ik maakte je bang dat je échte grootsheid je de kop zou kosten.
Dat je nooit meer terug zou kunnen keren naar wat je vroeger was.
Ik heb je angst en verdriet bezorgt en je het leven zuur gemaakt.
Je wakker laten liggen met kopzorgen en dromen over een te verre horizon
Blind als je was voor je eigen liefdeskern,
liet ik je geloven dat anderen schuldig waren aan jouw ongelukken.

Jij verwarde mij met jou en dat was je grootste vergissing.
En toch bleef ik bij je omdat ik wist: eens maak ik het zo bont,
dan schud je wakker uit je droom.
Ik ben je droom, je denken, je ego,
Je grootste illusie, je onware zelf en …uiteindelijk Niets!
Onbestaande buiten jouw Geest.
Je hebt mij alleen maar bedacht en erin geloofd.
 

De laatste tijd geloof je mij steeds minder vaak
Mijn taak zit er bijna op want je bent regelmatig zomaar blij om wie je bent.
Ik kan dan geen voorwaarde meer bedenken.
Ik word zwak, kan geen wortel meer bij je schieten
Er is niets meer om aan vast te haken.

Jij, Schepping van God, bent het eeuwig leven, Licht en Liefde.
Wanneer je dat te weten komt zal ik vanzelf vervagen en verdwijnen
Vrijwillig mijn eigen plek innemen
Jij zult dan om mij schaterlachen
en duldt mij nog een tijdje in jouw buurt
Je ziet mij dan zoals ik ben, onbetrouwbaar, nietig… niets.
Een illusie, een script en dan weet jij dat jij mij niet bent.
Ik ben je denkgeest die deze droom over je illusoire leven bedacht
Jij …en alleen jij bent het Leven Zelf
Je zult mij dankbaar zijn dat ik er was om jou te trainen je Ware Zelf te Zijn.

Jij doorziet mij nu, je hebt mij volledig ontraadseld.
Je laat iedereen je Zelf zien en mij tolereren
Nu je eenmaal Bewust Bent… maak ik een diepe buiging
voor Je Koninklijke staat van Zijn  
Je Waarachtigheid doorziet mij
Ik zal jou dienen als mijn meester en je tot instrument zijn
Om jouw grootsheid uit te drukken
in de tijd dat je nog in deze schijnbare gelukkige droom vertoeven zult.


- Je Ego -