DE VERBORGEN SPELONKEN
VAN MIJN DENKGEEST
Enkele recensies:
De titel van het boek verwijst naar de onbewuste lagen van de denkgeest. Concepten uit de Cursus worden in een nieuwe samenhang door de schrijfster gepresenteerd.
Het is geen gemakkelijk boek. Daarom is meerdere malen lezen aan te bevelen. Het boek is ontstaan naar aanleiding van haar dagelijkse ervaringen gedurende een vier jaar durend intensief proces, een zoektocht naar verlossing van pijn en lijden. Een proces dat haar uiteindelijk bracht in een staat, die prachtig beschreven wordt op het einde van het boek: Mijn ego ontsluierd.
Reine: "Ik wilde absoluut het systeem van de Cursus uitproberen, want er was voor mij op dat ogenblik geen andere uitweg meer."
Zeer behulpzaam was een nieuwe relatie, waarin ze onvoorwaardelijke liefde ervoer, maar die na verloop van tijd haar ook de mogelijkheid bood nog dieper in haar onderbewuste donkere spelonken te graven dan ooit tevoren. Daarbij werd die grote liefde haar grote steun en toeverlaat.
Concepten uit de Cursus krijgen een nieuwe diepgang en betekenis. Er wordt op een psychologische manier gekeken, maar ook verder gegaan daar waar de psychologie stopt.
Het concept "Het gezicht van onschuld" wordt uitgediept tot een heldere kijk op hoe wij doorgaans in het leven staan. Dit is hoe wij ons naar buiten laten zien. Dit is de bovenste laag van de denkgeest. Het facinerende van het boek, is dat elke laag die beschreven wordt, een volgende laag verbergt
Zo verbergt "Het gezicht van onschuld" de tweede laag "Het slachtoffer", die vervolgens de laag van de dader, het ego, verbergt.
Onder de dader zit de laag van " De roep om Liefde", die "De juistgerichte denkgeest" verbergt, waaronder tenslotte "De Denkgeest van Christus" zich bevindt.
"Er was geen ontkomen meer aan. Ik kon het niet meer ontkennen en moest al mijn maskers laten vallen!"
Reine ervaart duidelijk geleid te worden door Jezus. Die leiding was er ook bij het schrijven van dit boek. "Jezus is voor mij gelijk aan de warme koesterende liefde in mijn hart. Hij is geen individu of persoon, maar het gevoel van een mantel van Liefde, die mij omringt als ik hiervoor open sta".
De keuze van Cursusfragmenten past in dit boek heel goed bij de uitleg van het proces.
Het boek is knap als een eenheid geschreven. Tegen het einde wordt dit nog een keer in een mooi schema samengevat. Dit schema vergt enige studie, maar lijdt zeker tot een dieper begrip.
Verheugend is dat er nog een boek van Reine op komst is.
Jan Martens
De verborgen spelonken van mijn denkgeest van Reine Van Dyck, voorzitter van ECIW-Vlaanderen.
Meteen in de titel van dit lezenswaardige boek worden we, volkomen terecht overigens, al met onze neus op de feiten gedrukt, het gaat hier inderdaad over mijn eigen persoonlijke denkgeest, en niet over een algemene, theoretische, academische en vrijblijvende, of 'onze' universele denkgeest...
Reine Van Dyck is een uiterst betrouwbare, beslagen en belezen gids, die ons op een andere wijze door misschien wel de moeilijkste en/of minst aangename, en alleszins de meest frustrerende passages van ECIW loodst. Zonder grondige kennis én beleving van ECIW kan je dit boek onmogelijk schrijven.
Analoog aan Ken Wapnick 's “Tocht door het Werkboek”, kan je het zonder enige twijfel zien als een gezamenlijke tocht door de tekst, de lessen, het handboek voor leraren en de aanvullingen van ECIW, waarbij geen enkel obstakel of moeilijk te aanvaarden boodschap uit de weg wordt gegaan, integendeel! Het originele schema met de vier niveaus van ontkenning geeft een volledig en overzichtelijk beeld van de obstakels op onze tocht, en hoe deze uit de weg of eerder onze denkgeest te ruimen. Het geeft bovendien een verfrissende kijk op de vier blokkades voor vrede uit de Tekst. Een moeilijke tocht, die we allen, met vallen en opstaan, dienen te maken voor een totale bevrijding van het ego. Het bijzonder prachtige sluitstuk of de apotheose wordt trouwens door deze laatste zelf 'gemaakt', of eerder geschreven: weliswaar een waar 'afscheidsgedicht' als beloning van ons ego zelf!
Paul Meert
‘Dit wordt mij niet aangedaan, maar ik doe het’.
De Cursus leert ons Dat het leven niets anders is dan lessen in vergeving. En wat maken we allemaal niet mee!
Op het moment dat Reine haar boek van de pers rolt, ga ik door een verhaal, mijn wereld leek letterlijk te vergaan. Slapen was niet aan de orde, en bij toeval (?) had ik die middag het boekje van Reine aangeschaft. Ik las een ganse nacht en in één ruk alle hoofdstukken door.
Ik wist reeds eerder van de Cursus, dat niets mij wordt aangedaan, ik doe alles zelf. Maar ik ervaarde nooit eerder wat die woorden eigenlijk vertelden. Ik las het boekje nog een keer, en daarna nog een keer. Het is een echte kuitenbijter die, als je bereid bent om ramen en deuren open te gooien, echt naar binnen kan! Want van waar komen die lessen dan allemaal? Vanuit je spelonken, je onbewuste, dat wat de Cursus het ego noemt.
De verborgen spelonken van mijn denkgeest is een mooi essay over het ego. Een synthese die helder weergeeft wat je in die spelonken verborgen houdt. Terwijl je het leest, overvalt je een gevoel van inzicht, een ‘hedendaags’ OMG gevoel. Je wordt wakker geschud en je maskers worden duidelijker dan ooit tevoren. Je leest het, en je ervaart wat je hebt aangericht. Een spiegel die geen gelijke kent, net omdat alles zo klaar en helder achter elkaar wordt gezet.
Gelukkig laat het tweede deel je ook zuiver zien wat de uitweg is.
Het is als een workshop die je aan jezelf geeft. Ga de uitdaging aan met jezelf, net wat de Cursus van je verlangt. Je hoeft er niets voor te doen. Misschien even gaan zitten en de 116 pagina’s laten binnenkomen. Je ontdekt je spelonken, en brengt er alvast even Licht in. En ja, de verhalen die je meemaakt in dit leven houden niet op. Maar met het essay op zak krijg je wel de kans om deze sneller te ontmijnen. Het bracht mij inzicht en licht in mijn duisternis. Maar zoals Reine het zelf aanheft in het voorwoord. Wees voorbereid voor een ritje in en met je innerlijke rollercoaster.
Sarah Sanders
